Πολύ περισσότερο τα μέτρα για την μείωση των συντάξεων και του αφορολογήτου παρά η περιβόητη “έξοδος από τα μνημόνια”, φαίνεται πως αποτελούν το μεγάλο κριτήριο για την προσφυγή σε πρόωρες κάλπες στην κυβέρνηση.
Παρά τις συνεχείς υποσχέσεις του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, και μερίδας Υπουργών, για «οριστική έξοδο από τα μνημόνια», οι φωνές στον ΣΥΡΙΖΑ που αφήνουν ανοικτό το σενάριο των πρόωρων κάλπεων πληθαίνουν όσο βαδίζουμε στην καταληκτική ημερομηνία του Αυγούστου.
Θυμίζουμε πως την 20η Αυγούστου , εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, λήγει το πρόγραμμα στήριξης στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα. Αυτό εν ολίγοις σημαίνει πως από την επομένη η χώρα μας δεν θα έχει την χρηματοδότηση που είχε μέχρι σήμερα, αναγκαζόμενη να βγει με αβέβαια επιτόκια στις διεθνείς αγορές.
Μπορεί «στα χαρτιά» η Ελλάδα να βγει εκτός προγράμματος, ωστόσο οι δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης θα ισχύουν και μάλιστα με το παραπάνω, αφού η ισχύ των μέτρων λιτότητας που έχουν ψηφιστεί φτάνει μέχρι και μετά το 2019!
Αψηφώντας λοιπόν στον ΣΥΡΙΖΑ τις θριαμβολογίες Τσίπρα, αφήνουν ορθάνοικτη την πόρτα για πρόωρες κάλπες το φθινόπωρο του 2018 οι οποίες τελικά δεν θα είναι και τόσο…πρόωρες.
Θυμίζει κάπως την «δημιουργική ασάφεια» του Γιάνη Βαρουφάκη.
Πιο πρόσφατες αλλά και ουσιαστικές, οι δηλώσεις του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Ξυδάκη, ο οποίος χθες αναφέρθηκε στο σενάριο προσφυγής στις κάλπες αμέσως μετά τον Αύγουστο:
«Εκλογές δεν είναι δυνατό να γίνουν πριν το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο. Η Νέα Δημοκρατία το θέτει διαφορετικά. Εκλογές μετά το τέλος του προγράμματος δεν είναι πρόωρες. Μιλάμε για μία από τις μακροβιότερες κυβερνήσεις που κατάφερε να δώσει ένα ιστορικό τέλος στην περιπέτεια της χώρας».
Επομένως μία προσφυγή στις κάλπες αμέσως μετά το τέλος του προγράμματος, πιθανότατα λίγο μετά τον Αύγουστο, δεν θα αντιμετωπιστεί από την κυβέρνηση ως υποχώρηση για τα δύσκολα που έρχονται το 2019, αλλά ενδεχομένως να τεθεί ως μία πιθανή ερώτηση (;) προς τον ελληνικό λαό για το αν θέλουν να αφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει πιο ελεύθερα το πρόγραμμά του.
Φυσικά ακόμη και αυτό το ερώτημα μπορεί να τεθεί στην βάση της «επαναδιαπραγμάτευσης» με τους δανειστές της χώρας, πράγμα που έχουμε ξαναζήσει το 2015, με τα χειρότερα δυστυχώς αποτελέσματα για τους Έλληνες.
Η τριετή εμπειρία μας με την «πρώτη φορά αριστερά» μας έχει δείξει και με το παραπάνω πως θα πρέπει να αναμένουμε παρόμοιες κινήσεις από τα στελέχη της Κουμουνδούρου, μιας και ο χρόνος για ελιγμούς λιγοστεύει επικίνδυνα και όλα θα εξαρτηθούν από τα γεγονότα των αμέσως επόμενων μηνών.
